Een ‘beren’ goede uitvaart!

Op 74-jarige leeftijd overleed Ans, een prachtig mens met een verstandelijke beperking. Ans hield van beren. Haar hele bed stond er vol mee. Nadat de medewerkers/begeleiders van Cordaan mij haar kamer hadden laten zien, gingen wij met elkaar het gesprek aan over de uitvaart van Ans. Het is fantastisch om te merken dat deze mensen ‘hun’ bewoners zo goed kennen. Zij wisten precies hoe de uitvaart eruit moest komen te zien en waar Ans begraven wilde worden.

Zij bleek geen directe familie meer te hebben en het laatste familielid had de rechten van het graf waarin de ouders van Ans lagen, al 7 jaar geleden opgezegd. Dit was op een begraafplaats in Amsterdam.Ik belde de beheerder van de begraafplaats en deze vertelde dat ondanks dat de rechten waren opgezegd, het toch nog mogelijk zou kunnen zijn, dat het graf nog aanwezig was. En niets was minder waar! Hoe geweldig om te vernemen dat de wens van Ans - om bij haar ouders in het graf begraven te worden - toch in vervulling kon gaan! Er was nu nog één struikelblok te nemen: hoe moest haar rouwkaart eruit gaan zien? Dit vonden de medewerkers lastig. Ik vroeg toen wat zij dachten van een foto van haar bed met al haar beren. Dat vonden zij een fantastisch idee! De kaart werd hierdoor heel persoonlijk en Ans zou deze zeker ingelijst hebben!

Op de dag van haar uitvaart vertrokken wij met Ans, de medebewoners en medewerkers in een rouwbus richting Amsterdam. De bewoners vonden het een mooi ‘uitje’. Nadat iedereen in de kapel was geïnstalleerd, liep ik terug naar de ontvangstruimte van de kapel, waar de dragers van VOF Noordwijk, Ans op de rijdende baar hadden geplaatst te midden van al haar beren! Wat fantastisch als collega’s zo meedenken met een uitvaart! Het was precies zoals het moest zijn. Beregoed!

Hoe bijzonder de dienst was, kan ik niet in woorden omschrijven. Het eerste woord dat in mij opkomt is ‘puur’. De loopmicrofoon ging rond en de bewoners wensten Ans toe dat zij het leuk zou hebben in de hemel. En... Ans moest aan verschillende mensen de groeten doen. Hartverwarmend. Bij het graf mochten alle bewoners een beer van Ans op haar graf plaatsen. De beren hadden haar getroost tijdens haar leven en nu hielden zij de wacht op haar graf. Astrid Warmerdam